Sprawy własności intelektualnej a zwykłe postępowanie cywilne

Kontynuując temat nowego postępowania w sprawach własności intelektualnej w dzisiejszym wpisie skupiamy się na odrębnościach tego postępowania od tzw. zwykłego postępowania cywilnego. W postępowaniu w sprawach własności intelektualnej ustawodawca wprowadził dość istotne różnice od innych znanych postępowań.

Po pierwsze, odstąpiono od zasady ogólnej dochodzenia roszczeń odszkodowawczych w myśl której, strona poszkodowana obowiązana jest udowodnić zarówno podstawę odpowiedzialności danego podmiotu jak i wysokość poniesionej szkody. Co do zasady nieudowodnienie któregokolwiek z tych elementów skutkuje oddaleniem powództwa.

W postępowaniu w sprawach własności intelektualnej wprowadzono wyjątek od tej zasady, bowiem jeżeli w sprawie o naruszenie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe, nader utrudnione lub oczywiście niecelowe, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swojej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Dotyczy to zarówno sytuacji gdy doszło do naruszenia prawa jak i zagrożenia tym naruszeniem. Oznacza to, że pokrzywdzony nie zawsze będzie musiał wykazywać dokładnie wyliczoną wysokość szkody jaką poniósł.

Mimo to, należy pamiętać iż sąd cywilny nigdy nie orzeka ponad żądanie strony, wobec czego występując z roszczeniem o zapłatę, z całą pewnością w toku postępowania należy dążyć do przekonania sądu, iż żądana kwota jest tą odpowiednią.

Po drugie w postępowaniu w sprawach własności intelektualnej osoba uprawniona może złożyć w sądzie wniosek o:

• zabezpieczenie środków dowodowych,
• wyjawienie lub wydanie środków dowodowych,
• wezwanie do udzielenia informacji.

Celem instytucji zabezpieczenia środków dowodowych, wyjawienia lub wydania środka dowodowego oraz wezwania do udzielenia informacji jest uzyskanie informacji o faktach stanowiących podstawę powództw o naruszenie praw własności intelektualnej.

Każdy z tych trzech środków umożliwia obecnemu lub przyszłemu powodowi uzyskać informacje dotyczące naruszeń jego praw, chociaż sposób i zakres udzielonej ochrony różnią się od siebie.

Różne są również podmioty wobec których można zastosować przewidziane środki, bowiem obowiązanym może być zarówno pozwany (zabezpieczenie środków dowodowych, wyjawienie lub wydanie środków dowodowych, wezwanie do udzielenia informacji) jak i osoba trzecia (zabezpieczenie środków dowodowych, wezwanie do udzielenia informacji).

Wezwać można naruszającego do udzielenia informacji o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług, jeżeli jest to niezbędne dla dochodzonego roszczenia. Wybór konkretnego środka zależeć powinien od rodzaju i okoliczności występujących w określonej sprawie, np. rodzaju dochodzonego prawa własności intelektualnej czy specyficznych okoliczności naruszenia.

O zastosowaniu któregokolwiek z trzech środków sąd orzeka postanowieniem. Z punktu widzenia podmiotów, które mogą zostać obowiązane na mocy tych postanowień istotny jest fakt, iż przewidziana jest możliwość wniesienia zażalenia.